รายละเอียด

เฮโหลงกับลูกน้องล้อมโรงเรือนของคนงานในเหมืองไว้ ถ้ามีคนงานหนีออกมาให้ยิงทิ้ง ใครจะหนีออกไปไม่ได้ การฆ่าหมู่กำลังจะเริ่มขึ้น ในคืนที่มืดมิดก็มีรถคันหนี่งแล่นเข้ามา นายเหมืองหวงจงมาถึงแล้ว ทุกคนตกใจหน้าซีด เฮโหลงจับตงเอินเป็นตัวประกันเพื่อจะหนี เทียนผางตามไปอย่างกระชั้นชิดเพื่อช่วยตงเอิน เฮโหลงตกใจจึงพลั้งมือฆ่าตงเอิน ไม่คิดว่าตัวเองจะตกลงไปในบ่อจระเข้ ในความมืดมิดจึงได้ยินแต่เสียงร้องโหยหวนของเฮโหลง เจินเหนียงเดินทางมาถึงเหมือง พบตงเอินที่ยังมุทะลุ แต่ก็เป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก รู้สึกวางใจได้ หวงจงซาบซึ้งตงเอินที่เปิดโปงการกระทำของเฮโหลง มิฉะนั้นยังคงถูกปิดหูปิดตาอยู่ และสูญเสียอย่างหนัก เทียนผางกลับมาที่หมู่บ้าน ทุกคนรู้เรื่องเฮโหลงตายแล้ว ต่างก็ประหลาดใจ หลินยาจึคิดถึงวันที่เฮโหลงบังคับให้ตนเองกินข้าว ไม่คิดว่าเขาจะตายแล้ว ในใจมีความรู้สึกมากมาย เจินเหนียงรู้เรื่องที่หงสือกับรถที่บรรทุกดีบุกจมลงในทะเลสาบ ไม่รู้ว่ายังมีชีวิตรอดหรือไม่ จึงให้นักพรตมาทำพิธีที่ข้างทะเลสาบ และยังมอบเงินปลอบใจแก่หลินยาจึอีกก้อนหนึ่ง เทียนผางเกรงว่าหงสือจะเสียชีวิตแล้ว โศกเศร้าเสียใจร้องไห้เสียงดังอยู่ข้างทะเลสาบ และรับปากว่าจะดูแลหลินยาจึและลูกที่กำลังจะเกิดมาให้ดี ตงเอินตั้งใจรวบรวมคนไปตรวจสอบแหล่งแร่ เพราะเทียนผางมีประสบการณ์ จึงหวังจะให้เทียนผางร่วมเดินทางไปด้วย เทียนผางไม่คิดถึงค่าตอบแทนก็รับปากทันที และยังขอเป็นเพื่อนกับตงเอิน ตงเอินดีใจมาก หลังจากทำพิธีแล้ว เทียนผางพาคณะหยาซาได้แก่ ตงเอิน จูฟ่างพี่ ชุนอัน และว่างไหลออกเดินทาง ฮุ้ยเหนียงเสียใจที่ต้องแยกจากตงเอิน หลินยาจึไปร่อนแร่ บังเอิญเจอเฮโหลงที่บาดเจ็บสาหัสและขาขาด หลินยาจึเกลียดเฮโหลงเข้ากระดูกดำ เดิมคิดจะไม่สนใจ จะมีมนุษยธรรมหรือจะปล่อยเฮโหลงไว้กลางป่า เฮโหลงขอให้หลินยาจึฆ่าเขา เพราะรู้ว่าถ้ามีข่าวออกไปว่าเขายังมีชีวิตอยู่กลางป่า คงจะตายอย่างทรมาน เฮโหลงจึงบอกให้หลินยาจึแก้แค้นให้หงสือ หลินยาจึมองดูสภาพของเฮโหลงตอนนี้ มือที่ถือหินไว้ก็ไม่สามารถทุบเฮโหลงได้ พวกตงเอินและเทียนผางเดินทางเข้าไปในป่าเขา ระหว่างทางตงเอินเรียนรู้ที่จะเคารพจูฟ่างพี่ และได้รับความนับถือจากจูฟ่างพี่ ในป่าอันตรายรอบด้าน เทียนผางรู้สึกว่าในป่ามีเสือโคร่ง จูฟ่างพี่เลือกเดินทางที่เป็นทางของเสือโคร่ง